Posts

Showing posts from July, 2018

बनमस्का ....

बनमस्का ....  मी   जे   लिहीतो   त्यात  नेहमी  भूतका ळ   डोकावतो ...हो!!!  नॉस्टॅल्जियात   रमतो  मी !!!  आठवणींच्या दुनियेत हरवायला मला आवडतं ...  आणि  लिहायला   मला  ते  व र्तमानात . थोड्या काळासाठी का होईना वास्तवापासून दूर जाण्याच आणि इतरांना तिथं नेण्याचं आणखी एक उत्तम साधन. माझ्या   लिहीण्यात  मग  अंगण पसरतं ,   चांदण   दिसायला लागतं  ,  बकुळीचा   सुंगधी  सडा   पडतो , बालपण डोकावतं, शाळा आठवते, कॉलेज कट्ट्याच्या आणि त्या स्वछंदी दिवसांच्या हलक्या फुलक्या आठवणी शेवरीच्या पांढऱ्या म्हातार्यांगत भिरभिरत राहतात.   कट्टा !!!...  कट्टा तर नॉस्टॅल्जिया च्या सफरीतलं माझ अत्यंत जिव्हाळ्याच ठिकाण... उरापाशी जपून ठेवलेल...  किंबहुना तिथे कायमच गोंदलेलं एक सुंदर स्वप्नचित्र... अजूनही आजूबाजूला कोणी शिलगावलेल्या सिगारेटच्या वासानं माझ्या  कट्ट्यावरच्या आठवणींचा वणवा  पेटतो आणि चहाच्या एका कपा ...
" विट्टी, मांजा, पतंग, गोट्या … आणि  बरच काही " मला चांगल आठवतंय …. म्हाद्याला मी आमच्या टीम मध्ये, तब्बल पन्नास बिलोरी आणि दोन मोठ्या पांढर्या हाडक्या गोट्या देण्याच्या बोलीवर उचलला होता.  सगळ कस पूर्वापार चालत आलय हे.  खेळाडूना  बोली लावून विकत घेण्याची प्रथा आगदी पारंपारिक.  हे IPL वगैरे आत्ता आलाय सगळ…. आसो! तर आमची विट्टी दांडू टीम म्हाद्या, सुन्या आणि परश्या सारख्या दिग्गजांमुळे आख्या रेल्वे लाइन इलाक्यात फ़ेमस. दिवस दिवस खेळून दुसर्या टीम ला रडीला आणण्यात पटाईत. टोले हाणत हाणत, आउट न होता, पार मालगाडीच्या यार्डा पलीकडे नेवून परत आमच्या अंगणा पर्यंत आणण्यात हातखंडा असलेली… जबराट टीम…!!!… आंगणात परत आल्यावर शेवटचा  खेळत आलेल्या म्हाद्याचा भीमटोला ठरलेला… विट्टी अलगद  पडणारच जावून देशपांड्यांच्या गच्चित. त्याला कारणाच तस असायचं ना.!! म्हाद्याच्या ठरलेल्या मानधनाच्या व्यतिरिक्त मी त्याला दहा बिलोरी गोट्या एक्स्ट्रा द्यायचो ते उगीच नाहि काही!  गच्चीत नखरेलपणे उभ्या देशपांड्यांच्या सुमी...
या जन्मावर या जगण्यावर...  सकाळीच एक फॅंटसी मनांत डोकावली रोज जर फक्त  सकारात्मक  बातम्या  छापू लागले तर ? विचारानच मी सुखावलो आणि पेपर चाळता चा ळता अजून एक बिस्कीट चहात बु डवलं...  १२ मुलं आणि त्यांचा फुटबॉल प् रशिक्षक सगळे सुखरूप गुहेच्या  बाहेर... अंगावर रोमांच उभं राहील बातमी वाचून.! !!  अंधारात, दमट ओल्या,पाण्यानी तु डुंब भरलेल्या गुहेत चार पाच कि लोमीटर आत कुठेतरी खबदाडीत जीव  तगवत अत्यंतीक प्रतिकूल परिस्थी तीला घीरा नं सामोरं जावून एक ना ही दोन नाही तर तब्बल पंधरा दि वस!!!  जगण्यावर अतीव प्रेम अ सलेले ते बारा पंधरा वर्षांचे वी र आणि त्यातल्या त्यात वयानं  म...