" प्रकाशित..अप्रकाशित.."

गोष्ट आनंदाची    नुकतच वाचनात आलं...  कोणा शास्त्रज्ञांनी म्हणे एक प्रयोग केला होता. पिंजऱ्यातल्या उंदराला एकीकडे चीज आणि दुसऱ्याबाजूस एक प्याडलरुपी बटण ठेवलं. उंदराच्या मेंदूत वायरने काही इलेट्रोड्स सेन्सर्स जोडले, प्याडल दाबलं कि मेंदूमध्ये कृत्रिम आनंदी संवेदना निर्माण करणारे. पिंजऱ्यातल्या त्या  उंदरांने एकदा प्याडल दाबलं आणि मग पुनःपुन्हा दाबतंच राहिला. ती आनंदी संवेदना त्याला सुखावत आसणार. चीजकडे तो फिरकलाच नाही. वास्तविक चीजच्या चाव्यातून तीच आनंदी संवेदना त्याला मिळत असावी. पण प्याडलच्या दाबण्याने आपोआप मेंदूत  मिळणाऱ्या आनंदात तो सुखावत गेला आणि शेवटी उपासमार होऊन मरून गेला.  कशाच्या तरी मागे आपणहि असेच पळत असतो. काहीतरी कृत्रिम आनंद देणाऱ्या आशाच एखाद्या बटणावर आपला पाय कधीतरी नकळत पडतो आणि त्याचाच हव्यास जडतो. खऱ्या आनंदाच्या गोष्टी मागे पडतात आणि मग व्हायचा तोच परिणाम होतो. रॅटरेस ह्यालाच म्हणतात का? असेलही. पिंजऱ्यातल्या उंदरात आणि ह्या शर्यतीतील प्राण्यांमध्ये फारसा फरक नाहीये म्हणा.  आपल्याला...