" प्रकाशित..अप्रकाशित.."

८ दिवस, ४ जागा, काही अनुभव आणि विचार....  प्राग (झेक रिपब्लिक)  - २०/०८/२०१८ गाडी ने आता चांगलाच वेग पकडला होता... आजूबाजूला पसरलेल्या कुरणांमध्ये पिवळ्या गवताची नीटस बांधलेली भेंडोळी विखुरलेली होती...हिरव्या दाट जंगलांचे पुंजके कुरणांच्या कडेकडेने रांगोळीतल्या हिरव्या रंगा सारखे भरलेले... त्यात मधूनच डोकावणारी चर्चेस ची शिखरे, छोट्या टुमदार गावांची, घरांची ठिपक्यांची सुबक नक्षी आणि आरश्याचा तुकडा ठेवल्यासारखा  एखाद दुसरा गोंडस तलाव... खिडकी बाहेरचे ते धावणारे दृश्य बघण्यात माझे डोळे व्यस्त होते पण कान मात्र रॅडिकच्या , आमच्या ड्राईवरच्या मधूनच होणाऱ्या स्वतःच्या बडबडीकडे. तो मधूनच उसासे सोडत होता, कधी उपहासाने हसत होता, तर कधी शिवी सदृश्य प्रतिक्रिया फेकत होता. हे सगळं त्याच चाललं होत रेडिओ वर चालू असलेलं कसलं तरी थेट प्रक्षेपण ऐकत... बाहेरच्या धावणाऱ्या जगाकडे लावलेली नजर वळवून मी रॅडिकला न राहावून विचारल, " काय ऐकतोयस तू?" ... " विन्सेंलास स्क्वेअर मधल आमच्या पंतप्रधानांच भाषण... लोकांना ते ...

पूर्णविरामांची   रांगोळी ... पिंपळाचं   पान   किंवा   गुलाबाचं   सुकलेलं   फुल   जुन्या   पुस्तकात   अचानक   सापडलं   कि   त्याच्या   जाळीदार   नक्षीत   भिरभिरणारं    मन   अडकून   विसावतं ,   सुकलेल्या   पाकळ्यां मधला   गंध   शोधत   राहतं .  पुस्तक   मिटून   ठेवल   कि   ते   भानावर   येतं ,   पुन्हा   परत   कधीतरी   जुन्या   पानांमधले   ते   अपूर्णविराम   अचानक   दिसे   पर्यंत ... हे   असे   अपूर्णविराम   अधून   मधून   दिसत   राहतात ,  भेटत   राहतात ,  तुम्हा   आम्हा  ,  सगळ्यांनाच ... समजायला   लागलेल्या   वया   पासून   ते   समजून   घेण्याच   वय   होई   पर्यंत   आणि   पार   काही   समाजायच्याही   पलीकडे   जायी   पर्यंत . डायरी ...

हे जगणं एकदाच येतं ...  नेहमीच्या आवडत्या नाॅस्टॅलजीयाला, भूतकाळाला छेद देवून जरा वास्तवाचा वेध घ्यावासा वाटला म्हणून हा विचार मांडायचा आज प्रयत्न...  घाबरू नका!!!....  कोणत्याही फिलाॅसाॅफीचं गंध सहाणेवर उगाळणार नाहीये किंवा आयुष्यावर बोलू काही म्हणून त्याचं धुणही पिळणार नाहीये... काही दिसलं, जाणवलं , मनांत आलं ...म्हणून. सकाळचा नित्यक्रम म्हणून वर्तमानपत्र हातात घेतल्यावर पॉसिटीव्ह बातम्यांचा शोध घेण्याच्या धडपडीत साऱ्या निगेटिव्ह बातम्या नजरेस पडतात आणि त्यातही काही मथळे जास्तच अस्वस्थ करून जातात...  एकीकडे दोन दोन आठवडे जगण्याच्या उत्कट प्रबळ इच्छेवर तग धरून खोल गुहेत जीव मुठीत घेऊन बसलेली ती थायलंड मधली चिमुरडी आणि दुसरीकडे निराशेच्या गर्तेत अश्याच खोल गुहेत अडकलेल्या विद्यार्थ्यांची आत्महत्या करण्याची वाढणारी मानसिकता... एकीकडे दुर्दम्य आजारावर  धीरोदात्तपणे मात करण्याची जिद्द तर दुसरीकडे कसलाच आजार नसताना आयुष्यात करण्यासारख काहीच राहिला नाही आणि भविष्यात संभवणाऱ्या वार्धक्याच्या आजारपणाला  घाबरून वयोवृद...

" जादूचं कपाट "   चांदोबा , कुमार , किशोर , चंपक , अमर चित्रकथा , … .   पत्ते , क्यारम , सापशिडी , व्यापार … लपंडाव , आबाधोबी , लंगडी , गोल खोखो आणि क्रिकेट …   ह्या सगळ्या दिवाळी उन्हाळी सुट्टीमधील घरगुती आणि मैदानी करमणुकीच्या मित्र मंडळीन मध्ये अचानक एका वर्षी तो नवीन आयटम आमच्या रंगीबेरंगी दुनियेत प्रवेश करता झाल.   संध्याकाळच्या परवचे च्या वेळेला चाट देवून आणि वाड्याच्या चौकातला   खेळ आवरता घेवून आम्ही त्याच्या समोर   रमु लागलो … एका नवीन पर्वाला सुरुवात करत . आजोबांच्या जानव्याला एक नवीन किल्लीची जोड मिळाली . त्या नवीन घरातील वस्तूला कुलुपात बंद करण्याची त्यांची आजून एक जबाबदारी वाढली . संध्याकाळचे ६ वाजले कि असेल तो खेळ टाकून आम्ही पण दिवाणखान्यात जमू लागलो . संध्याकाळी ती विशिष्ठ धून कानावर पडली कि वाड्याच्या चौकात गोल खो खो किंवा डबा ऐसपैस खेळणारे सगळे धडाधड   जिने चढून दिवाणखान्यात हजर होऊ लगलो …  वाड्यातली १० बाय १० च...